De Republiek Malta is een dwergstaat in de Middellandse Zee. Het bestaat uit twee eilanden, ‘Malta’ en ‘Gozo’. Dat is meteen ook de reden waarom er altijd vraag is naar veerboten.
De PSD was lange tijd hofleverancier van veerboten aan Malta. Het verhaal begint eind jaren 60 met de veerboot Prins Hendrik. Deze veerboot raakte overbodig in 1968 nadat de eerste dubbeldeksveerboot in dienst genomen werd. E. Zammit & Sons kocht de veerboot om ermee te gaan varen tussen Malta en Gozo. Euch Zammit was eigenaar van de reder E.Zammit & Sons.
De Prins Hendrik vertrok op 28 maart 1969 uit Vlissingen op weg naar Malta. De veerboot werd Calypso Land gedoopt en in dienst genomen tussen Cirkewwa (Malta) en het Mgarr op Gozo. Zo’n tien jaar werd gevaren met de oude Zeeuwse veerboot uit 1932.
Na goede ervaringen met de Nederlandse veerboot raakte Zammit geïnteresseerd in een tweede veerboot; de Dordrecht. Nadat in 1972 ook deze veerboot overbodig raakte werd deze via een handelaar verkocht aan Zammit in 1973. In 1974 vertrok ook de Dordrecht richting Malta en ging daar door het leven als Melita Land.
Ondertussen was het eind jaren 70 min of meer gedaan met de inzet van de eerste veerboot, de Calypso Land. De boot werd opgelegd in Valetta, de hoofdstad van Malta. In 1980 kwam de Melita Land in handen van een nieuwe reder genaamd Gozo Channel Co, ook van de familie Zammit. De inmiddels meer dan vijftig jaar oude Calypso Land werd gesloopt in 1985.
In 1984 toont Euch Zammit interesse in de Prins Bernhard, Koningin Juliana en de Prinses Irene. Maar bij de PSD zouden de eerste twee veerboten in 1985 nog zeer hard nodig zijn, maar de verkoop naderde. Dus geeft de Provincie Zeeland een prijsopgave; De Prinses Irene zou ruim 4.400.000 gulden moeten kosten, de Koningin Juliana anderhalf miljoen en de Prins Bernhard twee miljoen gulden.
De Prins Bernhard is uiteindelijk voor veel minder dan 2 miljoen gulden verkocht. Exacte bedragen ontbreken echter, maar het bedrag lag eerder nog onder de 200.000 gulden dan de 2 miljoen. Gozo Channel & Co Ltd koopt de Prins Bernhard en vaart op 5 maart 1987 weg uit Vlissingen. Vanaf 7 mei werd de veerboot als Cittadella ingezet tussen Cirkewwa en Mgarr.
In Zeeland staat ondertussen de Prinses Irene wel te koop. Op 21 maart 1988 wordt deze veerboot verkocht voor 310.000 gulden aan Michel Zammit, familie van Euch. Deze Zammit heeft zijn eigen reder genaamd Mira Ferries. Ook hier is te zien dat de PSD uiteindelijk akkoord is gegaan met een verkoopbedrag zo’n factor tien lager dan de geschatte verkoopwaarde.
De Prinses Irene werd echter alweer snel doorverkocht en zo vertrok de veerboot via Malta naar Saudi Arabië. Of het ooit daadwerkelijk de bedoeling is geweest om de Prinses Irene in te zetten op Malta is onduidelijk. Het verhaal van de Nederlandse veerboten op Malta krijgt in 1992 een vervolg, hetzij geen PSD vervolg meer. Nadat de PSD geen veerboten meer in de aanbieding had is het oog gevallen op de twee TESO-enkeldekkers. Het ging om de Marsdiep uit 1964 en de Texelstroom uit 1966.
Toen deze twee veerboten in april 1995 in dienst kwamen was het gedaan voor de Cittadella. De oude TESO-veerboten gingen zelf in 2002 uit dienst. Hierna is Gozo Channel & Co overgegaan op het bouwen van nieuwe veerboten speciaal voor de veerdienst naar Gozo. Hiermee kwam een einde aan een traditie van de Nederlandse veerboten export naar Malta.