Thuishaven Reggio Calabria
Reggio Calabria is de thuishaven van de Acciarello, omdat reder Caronte & Tourist er ooit haar hoofdzetel had. Het is begin juni 2004 als de nieuwste twee PSD-veerboten in Vlissingen-Oost klaargestoomd worden voor de overtocht naar Italië. De originele scheepsnamen en de aanduiding van thuishaven Vlissingen worden op de rijdekdeuren netjes in blauw overgeschilderd. Omdat de namen geklonken zijn, blijven ze toch nog een beetje zichtbaar. Over ‘Vlissingen’ wordt in witte letters ‘Reggio Calabria’ geschilderd, de nieuwe thuishaven van de Tremestieri en de Acciarello, zoals de Beatrix en Friso sindsdien heten.
Dat niet alle schepen in hun thuishaven komen, bewijst de Acciarello wel. De schepen varen naar Palermo om te worden verbouwd en daarna naar Messina. Sinds 2005 werd er gevaren tussen Messina en Villa San Giovanni (zonder ooit Reggio Calabria te hebben aangedaan) en sinds 2012 vaart de Acciarello vaak nog verder van huis: rond Elba.
Vandaag is het dan zover. Het zomerseizoen van BluNavy op Elba zit er op en dus keert de Acciarello terug naar Zuid-Italië. Wegens plaatsgebrek in de haven van Messina zet de Acciarello koers naar thuishaven Reggio Calabria. De Acciarello ligt nu aan de kade tegenover de Amedeo Matacena, de voormalige Prinses Juliana. Reggio Calabria was jarenlang ook de laatste lig- en rustplaats voor de oudste twee PSD-dubbeldekkers, tot deze schepen naar een Turks sloopstrand gesleept werden. De Tremestieri is tijdens een staking in Villa San Giovanni weleens uitgeweken naar Reggio om te lossen, voor de Acciarello was vandaag hoogstwaarschijnlijk de eerste keer.
Zeereis Portoferraio – Reggio Calabria
Elk jaar dat de Acciarello een seizoen naar Elba heeft gevaren, is het schip in de winter naar Messina teruggekeerd, en dit jaar dus Reggio. Een flinke afstand, bijna 700 km of ongeveer 370 zeemijl. De reis wordt altijd zonder te stoppen uitgevoerd.
Onderweg valt er het een en ander te zien. Allereerst het vertrek vanuit Portoferraio, Elba.
Giglio & Giannutri
Niet al te ver uit de buurt van Elba ligt het eiland Giglio, net als Elba deel van de Arcipelago Toscano, de Toscaanse eilandengroep. Het eiland Giglio verkeeg in 2012 wereldfaam omdat het cruiseschip Costa Concordia daar verging op de rotsen. De Acciarello passeert de eilanden van Giglio en Giannutri op veilige afstand en zet koers richting zuiden.
Open zee
Veruit de meeste van de 370 zeemijlen bestaan ook daadwerkelijk uit open zee. Weer eens wat anders dan Vlissingen-Breskens of Portoferraio-Piombino. De Acciarello mag zich even een heus zeeschip wanen. De machines draaien ongeveer 30 uur achterelkaar, dat komt ook niet dagelijks voor.
Stromboli
De route naar Reggio brengt de Acciarello heel wat zeemijlen verder naar de vulkaan Stromboli. Deze vulkaan ligt in de Tyrreense Zee bij de Eolische Eilandengroep. Volgens de Romeinse mythologie werd de vulkaan geregeerd door Aeolus, god van de wind. Met de vulkaanrook van de Stromboli zou Aeolus schepen helpen navigeren, aldus de mythologie.
Minder mythisch was de Slag bij Stromboli in 1676. De Vlissingse zeeheld Michiel de Ruyter vocht voor de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden tegen Frankrijk. Het werd een van de laatste zeeslagen van Bestevaêr, enkele maanden later zou De Ruyter omkomen in de Baai van Syracuse.
Terug naar vandaag, bijna 342 jaar later. De Vlissingse veerboot Acciarello passeert Stromboli eerder op de dag. De vulkaan is zeer actief, ook op de foto’s zien we wat rook uit de krater opstijgen. De Acciarello wordt niet getroffen door de vulkanische bommen of tsunami’s waar de Stromboli om bekend staat en het schip vervolgt de reis naar de Straat van Messina.
Piloni dello Stretto
Het begin van de Straat van Messina wordt al decennia gekenmerkt door de piloni. In 1955 werden deze elektriciteitsmasten aangelegd voor de stroomtoevoer naar Sicilië. De pilaren zijn 232 meter hoog en stonden model voor exemplaren in Duitsland en China. Inmiddels ligt de hoogspanningskabel meters onder de Straat van Messina, de pilaren zijn behouden gebleven vanwege de iconische waarde. Net als de veerdiensten over de Stretto, de brug van Berlusconi is er nooit gekomen.
De Acciarello is bijna thuis, de Stretto werd immers na de Westerschelde het nieuwe werkgebied en thuis van het voormalige PSD-vlaggenschip. Inmiddels vaart de Acciarello al 13 jaar in Italiaanse wateren, tegen 7 Zeeuwse jaren. Na het passeren van de Piloni komt de Acciarello de Tremestieri tegen, het semi-zusterschip uit 1993. Het is echter nog niet gedaan met de PSD-pret voor vandaag.
Reggio: de PSD-reünie
In Reggio Calabria wacht de Amedeo Matacena, de voormalige Prinses Juliana. Aan de kade van de Amedeo is helaas voor de PSD-liefhebber geen plaats, dus meert de Acciarello af bij het treinstation van Reggio Calabria.
Uiteraard kan dit geheel live worden gevolgd via de befaamde webcam in Reggio Calabria. In de hoogtijdagen van de inzet van voormalige PSD-boten in Italië, in 2005-2006, konden met deze webcam dagelijks de Athos en Amedeo Matacena worden gevolgd. De webcam verdient in tijden van HD en 4K-video in 2017 een plaatsje in het bejaardenhuis, maar ach, het werkt nog. We zien de Acciarello na beloodsing de haven van Reggio Calabria binnenstormen, in pixels.
Met dank aan Romeo Cignoni voor het maken van de foto’s voor PSDnet.nl!