Een jaar later werd het idee werkelijkheid. De Oosterscheldeveerdienst was opgeheven na de opening van de Oosterscheldebrug, de veerboten lagen in Vlissingen aan de kant. De PSD had nog één échte zijladingsveerdienst: Terneuzen-Hoedekenskerke, maar daar waren de schepen Koningin Emma (te lang) en Noord-Beveland (minder zeewaardig) niet geschikt voor. Tussen Kruiningen-Perkpolder varen ging ook niet wegens het ontbreken van een geschikte aanlegsteiger in Kruiningen.
Na de Watersnoodramp werd de veerhaven van Kruiningen opnieuw ingericht en hierbij werd de steiger voor zijladers achterwegen gelaten. Tot in de jaren 60 het vervoersaanbod gigantisch steeg. Minister Van Aartsen besloot rigoreus in te grijpen door akkoord te geven voor de bouw van dubbeldeksveerboten, maar de eerste dubbeldekker kon pas in 1968 gereed zijn. De aanleg van een steiger voor zijladers bracht uitkomst, de Koningin Emma en Noord-Beveland konden dan bijspringen op Kruiningen-Perkpolder.
Rijkswaterstaat vond in de haven van Anna Jacobapolder een geschikte zijladingssteiger om tijdelijk in Kruiningen te leggen. De aanleginrichtingen in Zijpe en Anna Jacobapolder waren in 1948 gebouwd voor de RTM-zijlader Grevelingen, beide bruggen waren van hetzelfde ontwerp. Nadat de Moerdijkponten vrijkwamen bij de PSD en naar de RTM verhuisden, was er geen zijladingsveer op Anna Jacobapolder meer nodig. De foto hierboven (afkomstig uit een RTM-kalender) toont de brug in de tramhaven van Zijpe.
Verhuizing
Eerst werd met behulp van de drijvende bok Arend de ponton waarop de aanlegbrug in Anna Jacobapolder rustte naar de veerhaven van Zijpe gebracht. De brug kon in de tussentijd op de jukken rusten, maar dat ging niet lang goed: de brug gleed de veerhaven van Anna Jacobapolder in. Daarop werd besloten ook de brug naar Zijpe te verslepen, van waaruit later de brug door Van den Akker naar De Schelde in Vlissingen werd versleept.
Bij De Schelde in Vlissingen werd de brug ‘gerepareerd en pasklaar gemaakt voor montage in de veerhaven te Kruiningen’, valt te lezen in Eilanden Nieuws van 19 november 1965. Wanneer we de foto’s van de steiger in Anna Jacobapolder en Kruiningen vergelijken, valt op dat de steiger in de tussentijd verlengd is. Wellicht is daarbij gebruik gemaakt van de zijladingssteiger van Zijpe, die in dezelfde tijd gedemonteerd is. Die gebeurtenis is waarschijnlijk vastgelegd op bovenstaande foto, informatie over het jaar en de plaats ontbreken helaas.
Zijladers in Kruiningen
Tot de komst van de eerste dubbeldekker in 1968 werd de zijladingssteiger in Kruiningen regelmatig gebruikt. Als op 3 december 1966 de koplader Koningin Juliana de fuik ramt en daarmee onklaar maakt, is de veerdienst Kruiningen-Perkpolder dagenlang aangewezen op zijladingsveerboten. De ‘nieuwe’ steiger komt als een geschenk uit de hemel. De Prins Hendrik, Koningin Emma, Oosterschelde en Noord-Beveland werden ingezet.
Nadat de dubbeldeksveerboot Prinses Christina in de vaart genomen werd, kwam een zijlader weleens invallen bij onderhoud aan de fuiken voor kleinere kopladers. Dit gebeurde bijvoorbeeld begin 1968, toen de Christina dienstboot was en de Oosterschelde in de vaart kwam als tweede veerboot. Het is niet duidelijk wanneer voor de laatste maal PSD-zijladers hebben gevaren op Kruiningen-Perkpolder, al moet het voor 1972 zijn geweest.
De ’tijdelijke’ steiger in Kruiningen werd niet opgebroken toen de laatste zijladers uit de PSD-vloot verdwenen. Een lot dat de aanleginrichtingen voor de kleine kopladers begin jaren 90 wel wachtte, toen ‘hun’ boten verstoten waren. Niet lang na het opheffen van de veerdienst in 2003 werd de zijladingssteiger ontmanteld, nog ver voor de sloop van de NAVO-steiger (2006) en de sloop van de aanleginrichting (2008). Onduidelijk is of de brug nog ergens hergebruikt is of verschroot werd.
