Op onze vlootpagina kunnen de verschillende PSD-veerboten op schaal worden bekeken, hieronder een uitsnede met de Prinses Juliana, de motorveerboot Ooster-Schelde (1933) en de naoorlogse koplader Prins Bernhard (1950). De Prinses Juliana was een hoge veerboot, omdat boven het autodek het promenadedek gesitueerd was. De gestroomlijnde naoorlogse veerboten Koningin Juliana (in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt gaat het hier om een nieuwe veerboot, niet het opgeknapte wrak van de ferry uit 1931) en de Prins Bernhard hadden een promenadedek naast het autodek. Hierdoor konden die veerboten minder hoog zijn en waren daardoor minder gevoelig voor wind.
Op 12 oktober 1931 werd de Prinses Juliana gedoopt door Adriënne D. Mulert tot de Leemcule, de vrouw van de Zeeuwse Commissaris van de Koningin Jhr. Mr. Johan W. Quarles van Ufford. De ceremonie vond plaats in Rotterdam op de helling van de Rotterdamsche Droogdok Mij. De veerboot was niet alleen vanwege de grootte een bijzondere verschijning, vooral de voortstuwingsinstallatie was zeer modern. Het schip was als eerste PSD-veerboot uitgerust met een dieselelektrisch systeem.
De veerboot Prins Hendrik (1932) is in feite een kleinere versie van de Prinses Juliana. De Prinses Juliana was bedoeld voor de veerdienst Vlissingen-Breskens, de Hendrik voor Hansweert-Walsoorden. Na de oorlog werden de diesels van de Juliana gered en in de verlengde Hendrik geplaatst. De onderste drie foto’s uit 1939 zijn recentelijk opgedoken en zijn bijzonder te noemen. Omdat de veerboot maar kort in de vaart was, zijn er ook relatief weinig foto’s van gemaakt.
De foto hierboven geeft een doorkijkje naar de zware stalen deur van de Prinses Juliana, in de schaduw is nog net een auto te zien. De deur bevindt zich op het rijdek, zo is beter te zien op de onderste foto, vermoedelijk gemaakt in 1932.
