Het tot nu toe bekende verhaal luidt dat de veerboot naar India is vertrokken voor de sloop, maar niets blijkt minder waar. Door inspanningen van PSDnet.nl-medewerker Martien Stapper, die de directeur van Hede Ferrominas op het spoor kwam, kunnen we nu een nieuw hoofdstuk toevoegen aan de geschiedenis van deze veerboot.

De directeur van Hede Ferrominas, de heer Prakash Hede, vertelt dat zijn bedrijf de Zeeuwse veerboot kocht om te kunnen verhuren aan ONGC (Oil and Natural Gas Corporation Limited), een staatsbedrijf uit India. Zo kwam Hede naar Nederland om de veerboot op te halen. Voor vertrek gaf Hede het portret van koningin Juliana dat nog aan boord hing aan een toeschouwer op de kade. De K. Juliana – het provinciaal bestuur vond het traditioneel oneerbiedig schepen te verkopen met koninklijke naam – vertrok definitief uit Vlissingen.

Vlissingen – Bombay

De reis naar Bombay met de veerboot K. Juliana duurde precies 30 dagen en er werd gevaren met zes Indiërs en één PSD-kapitein. Op de Arabische zee vlogen de vissen letterlijk op het rijdek, waardoor de bemanning zonder moeite voorzien werd van vers eten.

Aangekomen in India werd de veerboot direct voorzien van speciale ‘ramps’: laadkleppen om het laden en lossen mogelijk te maken zonder speciale aanlegsteigers. De K. Juliana, nimmer van naam veranderd, ging dienst doen tussen Bombay en Nhava Sheva als bedrijfsveerboot. Trucks van het oliebedrijf zouden zo een stuk kunnen afsnijden door de veerboot te nemen over een afstand van zo’n 7km.

Alsnog gesloopt

Al na een stuk of zeven / acht afvaarten was gedaan met de nieuwe veerdienst. Ondanks dat het een succes was, werd door oliemaatschappij ONGC het contract opgezegd. Daarna zocht Hede verder naar een geschikte bestemming voor de veerboot. Helaas lukte dit niet en zo vertrok de K. Juliana halverwege 1989 naar een sloopstrand van Alang, India.